مکمل های حاوی گلوکزامین و اجزاء جانبی

 گلوکزامین یک ماده شیمیایی است که در بدن یافت می شود. مکمل های گلوکزامین به صورت سولفات گلوکزامین، گلوکزامین هیدروکلراید و ان استیل گلوکزامین عرضه می شوند.

گلوکزامین توسط بدن برای ساخت اجزاء دیگری مانند تاندون‌ها، رباط‌ها، غضروف‌ها و مایع سینوویال (مایعی که مفاصل را احاطه می‌کند) استفاده می‌شود. مفاصل توسط مایع و غضروف اطراف خود محافظت می شوند. مصرف گلوکزامین ممکن است غضروف و مایع اطراف مفاصل را افزایش دهد و یا به جلوگیری از تجزیه آنها کمک کند.

از گلوکزامین سولفات و گلوکزامین هیدروکلراید به طورمعمول برای آرتروز استفاده می شود. گلوکزامین ممکن است برای مشکلات مفصلی دیگر مانند روماتوئید آرتریت نیز استفاده شود ولی شواهد علمی برای اثر بخشی گلوکزامین در مشکلات غیر از آرتروز محدود است.

گلوکزامین ممکن است در همراهی با مکمل های دیگر مانند کندروئیتین، MSM(متیل سولفون متان)، هیالورونیک اسید و کلسیم فروکتوبورات مورد استفاده قرار گیرد. حسب شواهد علمی فعلی همراهی گلوکزامین با این ترکیبات ممکن است اثربخشی بیشتری داشته باشد. در ارتباط با مکانیسم اثربخشی گلوکزامین اثرات ضدالتهابی، اثرات انابولیک و مهار مدیاتورهای تجزیه کننده بافتها موثر دانسته شده است. گلوکزامین بعلاوه کندروئیتین در ترکیب با یکدیگر واجد اثرات ضد التهاب مکمل یکدیگر هستند. اثر بخشی کندروئیتین در دوزهای بالاتر یا مساوی با ۸۰۰ میلی گرم در روز و در دوره های طولانی­تر از ۶ ماه مشهود بوده است. متیل سولفون متان (MSM) نیز واجد اثرات مثبتی بر درد و علائم بیماری در مبتلایان به استئوآرتریت است. همچنین درمان ترکیبی با گلوکزامین، کندروئیتین و MSM در مقایسه با پلاسبو (دارونما) اثرات مثبتی در کاهش درد و تخفیف علائم در مبتلایان به استئوآرتریت (آرتروز) داشته است.

استفاده از گلوکزامین در بزرگسالان بعد از دوره های 2-3 ساله بی خطر بوده است. گلوکزامین می تواند عوارض جانبی خفیفی از جمله نفخ، حالت تهوع، اسهال و یبوست ایجاد کند.

مصرف گلوکزامین در بارداری و شیردهی

اطلاعات قابل اعتماد کافی برای دانستن اینکه آیا گلوکزامین سولفات، گلوکزامین هیدروکلراید، یا N-استیل گلوکزامین برای استفاده در دوران بارداری یا شیردهی بی خطر است وجود ندارد. بنابراین احتیاط نمایید و از استفاده از این مکمل ها در دوران بارداری و شیردهی خودداری کنید.

آیا مصرف گلوکزامین در مبتلایان به دیابت ایمن است؟  

• قبلاً نگرانی وجود داشت که گلوکزامین ممکن است سطح قند خون را افزایش دهد. اما بیشتر تحقیقات نشان می دهند که گلوکزامین سطح قند خون را در افراد مبتلا به دیابت افزایش نمی دهد.

آیا گلوکزامین سطح کلسترول را افزایش می دهد؟

بیشتر تحقیقات نشان می‌دهند که گلوکزامین سطح کلسترول را افزایش نمی‌دهد.

آیا گلوکزامین فشار خون را افزایش می دهد؟  

• در گذشته نگرانی هایی وجود داشت که گلوکوزامین ممکن است فشار خون را افزایش دهد. اما بیشتر تحقیقات نشان می دهد که گلوکزامین به نظر نمی رسد فشار خون را افزایش دهد.

نکته: به خاطر داشته باشید که گلوکزامین مورد استفاده در مکمل ها اغلب از پوسته صدف ها به دست می آید. اگر به صدف آلرژی دارید، قبل از مصرف این مکمل ها با پزشک خود صحبت کنید.

مبتلایان به آرتروز و مشکلات مفصلی برای تخفیف علائم خود ممکن است از مسکن های ضدالتهاب غیر استروئیدی (داروهای هم خانواده با ایبوپروفن) استفاده کنند.اما استفاده از این داروها ممکن است عوارض گوارشی، قلبی عروقی و کلیوی برای مصرف کنندگان در بر داشته باشد. از این جهت در صورت موثر واقع شدن این مکمل ها پرهیز از بروز عوارض جانبی مذکور یک مزیت به حساب می آید. فرآورده هایی که فقط حاوی گلوکزامین و کندروئیتین هستند نیازمند به زمان چند هفته ای برای شروع اثر می باشند. از طرفی شروع اثر کلسیم فروکتوبورات کوتاه تر است و به دلیل اثرات ضد التهابی قابل توجهی که دارد، زمان شروع اثر در این فرآورده ها را به یک الی دو هفته کاهش می دهد.

به عنوان نتیجه گیری پایانی فرآورده های ترکیبی از گلوکزامین (یعنی گلوکزامین+کندروئیتین+ ام اس ام+ هیالورونیک اسید+ کلسیم فروکتوبورات) از گلوکزامین به تنهایی موثرتر هستند. همچین حضور ترکیبات بور مانند کلسیم فروکتوبورات زمان شروع اثر این مکمل ها را به یک الی دو هفته کاهش می دهد.