نوروپاتی دیابتی یک عارضه شایع و جدی دیابت است که می‌تواند تأثیرات زیادی بر کیفیت زندگی بیماران داشته باشد. این بیماری ناشی از آسیب به اعصاب به دلیل افزایش قند خون است. حدود ۵۰ درصد از مبتلایان به دیابت در طی سالهای ابتلا به بیماری، نوروپاتی دیابتی را تجربه می‌کنند. در حال حاضر در ایران حدود ۸ میلیون نفر مبتلا به دیابت هستند.
آیا شما نیز در نزدیکان خود افرادی را که مبتلا به دیابت باشند دارید؟
اگر جواب بله است، در این صورت لازم است بدانید این افراد باید در به انجام رساندن مراقبت‌های لازم برای کنترل مناسب قند خون و همچنین دچار نشدن به عوارض دیابت در طولانی مدت، جدی باشند. اما خبر خوب آن است که با کنترل مناسب قند خون در دراز مدت و انجام مراقبت های لازم و ایجاد تغییرات لازم در سبک زندگی تا حد زیادی می‌توان جلوی این عوارض را گرفت.
به عبارت دیگر با وجود اینکه نوروپاتی دیابتی می‌تواند کیفیت زندگی مبتلایان به دیابت را به شدت تحت تأثیر قرار دهد، اما خوشبختانه با کنترل مناسب سطح قند خون و مدیریت مؤثر بیماری، می‌توان به میزان زیادی از بروز دردهای عصبی دیابتی یا نوروپاتی دیابتی پیشگیری کرد. این امر به بیماران این امید را می‌دهد که با رعایت توصیه‌های پزشکی و سبک زندگی سالم، می‌توانند به زندگی فعال و سالم ادامه دهند و و زندگی نسبتا عادی داشته باشند و همچنین از عوارض و پیچیدگی‌های طولانی مدت دیابت خود را دور نگه دارند.
اگر جز افرادی هستید که این مسائل برای شما مهم است تا پایان این مطلب با ما همراه باشید در این مقاله، به بررسی علائم، دلایل، و روش‌های مدیریت این عارضه می‌پردازیم.
نوروپاتی یا دردهای عصبی دیابتی چگونه به وجود می‌آید؟
نوروپاتی دیابتی به دلیل آسیب به عصب‌ها که خود ناشی از قند خون بالا در طولانی مدت است، ایجاد می‌شود. در پیدایش این آسیب‌به اعصاب، اختلال در خونرسانی به اعصاب که خود در اثر آسیب به عروق کوچک بدن ایجاد می‌شود نقش دارند. این آسیب ها همچنین ممکن است ناشی از تغییرات متابولیکی باشند که به عصب‌ها آسیب می‌زنند. این آسیب ها می‌توانند به دلیل ناتوانی در تأمین انرژی کافی به اعصاب و همچنین تجمع مواد سمی در سلول‌های عصبی باشند.
موارد دیگری همچون نارسایی در تأمین مواد مغذی به عصب‌ها، کمبود برخی ویتامین ها و مواد معدنی نیز می‌توانند منجر به آسیب به اعصاب و عملکرد نادرست آنها شود. مجموعه این تغییرات است که موجب بروز علائم نوروپاتی دیابتی و کاهش چشم گیر کیفیت زندگی مبتلایان به دیابت می‌شوند.
سیر تغییر علائم در نوروپاتی دیابتی چگونه است؟
- نورپاتی دیابتی معمولاً با احساس درد، سوزش، یا بی‌حسی در پاها آغاز می‌شود. در مرحله اول، این درد ممکن است به صورت دردهای تیرکشنده، سوزش‌های خفیف یا حس گزگز در پاها نمایان شود. برخی افراد ممکن است حس کنند که پاهایشان خواب رفته یا احساس سنگینی و فشار در آنها دارند.
- بیماران همچنین ممکن است از مشکلاتی مانند احساس درد در دماهای مختلف یا ضعف در عضلات رنج ببرند.
- با شدت یافتن نوروپاتی و آسیب به اعصاب ممکن است این مشکل سیستم اعصاب خودکار بدن یا به اصطلاح سیستم اوتونوم را نیز درگیر کند. در این بیماران مشکلاتی از قبیل یبوست، عدم تخلیه محتویات معده به سمت روده و به طور کلی کند شدن حرکات دستگاه گوارش و محتویات آن، عدم کنترل ادرار، مشکلات جنسی همچون ناتوانی جنسی و مشکل در ارگاسم و حتی مشکلاتی در تنظیم فشار خون و اُفت فشار خون وضعیتی (کاهش ناگهانی فشار خون هنگام برخواستن) بروز کند.
- با پیشرفت بیماری، این علائم می‌توانند شدت بیشتری پیدا کنند. ممکن است فرد در حرکت کردن با مشکل مواجه شود و حس درد مداوم، حتی در زمان استراحت، به وجود آید. در مراحل شدیدتر، درد می‌تواند به صورت حس سوزش شدید و حتی حس نداشتن در ناحیه پاها و دستها بروز کند. به این صورت که این بیماران ممکن است دچار بی‌دردی شوند به عبارتی متوجه آسیب‌هایی که به اندام‌هایشان وارد می‌شود، یعنی آسیب به پاها و دستها نمی‌شوند. باید توجه داشت که درد در بدن ما نقش مهمی دارد و از آسیب به اندام‌های ما جلوگیری می‌کند. به این دلیل که ما با احساس درد اندام خود را از عاملی که موجب درد می‌شود دور می‌کنیم. در یک فرد مبتلا به نوروپاتی دیابتی پیشرفته ممکن است پای فرد در مجاورت با بخاری دچار سوختگی شود، ولی فرد چون دردی احساس نمی‌کند متوجه سوختن پای خود نمی‌شود و آن را از آسیب دور نمی‌کند. همین وضعیت است که می‌تواند موجب پیدایش زخم پای دیابتی و پیشرفت آن شود. نهایتا بخش زیادی از اندام فرد دچار عفونت شود به نحوی که پزشک نهایتاً مجبور شود پای بیمار را یا بخشی از پای او را قطع کند تا انتشار عفونت به بدن یا گردش خون جلوگیری کند.
نوروپاتی محیطی چیست؟
این نوع نوروپاتی ممکن است به نام نوروپاتی محیطی متقارن دیستال نیز شناخته شود و رایج‌ترین نوع نوروپاتی دیابتی است. ابتدا پاها و ساق‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و سپس دستها و بازوها را. علائم و نشانه‌های نوروپاتی محیطی معمولاً در شب بدتر می‌شوند و شامل موارد زیر هستند:
- بی‌حسی یا کاهش توانایی حس درد یا تغییرات دما
- احساس سوزن‌سوزن شدن یا سوزش
- دردهای شدید یا گرفتگی عضلات
- ضعف عضلانی
- حساسیت شدید به لمس، برای برخی افراد حتی وزن ملحفه نیز دردناک است
- مشکلات جدی پا مانند زخم، عفونت و آسیب به استخوان و مفاصل
نوروپاتی خودمختار چیست؟
سیستم عصبی خودمختار فشار خون، ضربان قلب، تعریق، چشم‌ها، مثانه، دستگاه گوارش و اندام‌های جنسی را کنترل می‌کند. دیابت می‌تواند اعصاب هر یک از این نواحی را تحت تأثیر قرار دهد و باعث ایجاد علائم زیر شود:
- عدم آگاهی از افت قند خون (عدم آگاهی از هیپوگلیسمی)
- افت فشار خون هنگام بلند شدن از حالت نشسته یا خوابیده که ممکن است باعث سرگیجه یا غش شود (افت فشار خون ارتواستاتیک)
- مشکلات مثانه یا روده
- تخلیه کند معده (گاستروپارزی)، که منجر به حالت تهوع، استفراغ، احساس پر بودن و از دست دادن اشتها می‌شود
- دشواری در بلع
- تغییر در نحوه تطبیق چشم‌ها از نور به تاریکی یا از دور به نزدیک
- افزایش یا کاهش تعریق
- مشکلات در پاسخ جنسی، مانند خشکی واژن در زنان و اختلال نعوظ در مردان
نوروپاتی پروگزیمال (پلی رادیکولوپاتی دیابتی) چیست؟
این نوع نوروپاتی اغلب اعصاب ناحیه ران‌ها، باسن، لگن یا پاها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. همچنین ممکن است نواحی شکم و قفسه سینه را درگیر کند. علائم معمولاً در یک طرف بدن ظاهر می‌شوند، اما ممکن است به طرف دیگر نیز گسترش یابند. نوروپاتی پروگزیمال ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد شدید در باسن، لگن یا ران
- ضعف و کاهش حجم عضلات ران
- دشواری در بلند شدن از حالت نشسته
- درد در ناحیه قفسه سینه یا دیواره شکم
مونو نوروپاتی (نوروپاتی کانونی) چیست؟
مونو نوروپاتی به آسیب یک عصب خاص اشاره دارد. این عصب ممکن است در صورت، تنه، بازو یا پا باشد. مونو نوروپاتی ممکن است منجر به موارد زیر شود:
- دشواری در تمرکز یا دو بینی
- فلج در یک طرف صورت
- بی‌حسی یا سوزن‌سوزن شدن در دست یا انگشتان
- ضعف در دست که ممکن است باعث افتادن اجسام شود
- درد در ساق پا یا پا
- ضعف که باعث دشواری در بلند کردن قسمت جلوی پا می‌شود (افتادگی پا)
- درد در جلوی ران
زمان مراجعه به پزشک در نوروپاتی دیابتی
اگر علائم زیر را دارید، با پزشک خود تماس بگیرید و وقت بگیرید:
- زخمی یا بریدگی در پای شما که عفونی شده یا خوب نمی‌شود
- سوزش، سوزن‌سوزن شدن، ضعف یا درد در دستها یا پاها که در فعالیت‌های روزانه یا خواب شما اختلال ایجاد می‌کند
- تغییراتی در هضم، ادرار کردن یا عملکرد جنسی
- سرگیجه و غش کردن
انجمن دیابت آمریکا (ADA) توصیه می‌کند که غربالگری نوروپاتی دیابتی بلافاصله پس از تشخیص دیابت نوع ۲ یا پنج سال پس از تشخیص دیابت نوع ۱ آغاز شود. پس از آن، غربالگری سالیانه توصیه می‌شود.
علل نوروپاتی دیابتی چیست؟
علت دقیق نوروپاتی مشخص نیست. محققان معتقدند که در طول زمان، قند خون بالا و کنترل نشده باعث آسیب به اعصاب می‌شود و مانع از ارسال صحیح سیگنال‌ها می‌شود، که این مسئله منجر به نوروپاتی دیابتی می‌شود. قند خون بالا همچنین دیواره‌های رگ‌های خونی کوچک (مویرگ‌ها) که اکسیژن و مواد مغذی به اعصاب می‌رسانند را ضعیف می‌کند.
عوامل خطر در نوروپاتی دیابتی
هر فرد مبتلا به دیابت ممکن است به نوروپاتی دچار شود. اما برخی عوامل خطر، احتمال آسیب به اعصاب را افزایش می‌دهند:
- کنترل ضعیف قند خون: قند خون کنترل نشده خطر هر عارضه دیابت از جمله آسیب عصبی را افزایش می‌دهد.
- سابقه دیابت: هر چه فرد مدت بیشتری به دیابت مبتلا باشد، به ویژه اگر قند خون به خوبی کنترل نشود، خطر نوروپاتی دیابتی بیشتر می‌شود.
- بیماری کلیوی: دیابت می‌تواند به کلیه‌ها آسیب برساند. آسیب به کلیه‌ها باعث ورود سموم به خون می‌شود که می‌تواند به اعصاب آسیب برساند.
- اضافه وزن: داشتن شاخص توده بدنی (BMI) ۲۵ یا بیشتر (اضافه وزن) ممکن است خطر نوروپاتی دیابتی را افزایش دهد.
- سیگار کشیدن: سیگار کشیدن باعث باریک و سخت شدن شریان‌ها می‌شود و جریان خون به پاها و دستها را کاهش می‌دهد. این امر درمان زخم‌ها را دشوارتر می‌کند و به اعصاب محیطی آسیب می‌رساند.
عوارض نوروپاتی دیابتی
نوروپاتی دیابتی می‌تواند باعث تعدادی از عوارض جدی شود، از جمله:
- عدم آگاهی از هیپوگلیسمی: سطوح قند خون کمتر از ۷۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر (mg/dL) یا ۳.۹ میلی‌مول در لیتر (mmol/L) معمولاً باعث لرزش، تعریق و افزایش ضربان قلب می‌شود. اما افرادی که نوروپاتی خودمختار دارند ممکن است این علائم هشداردهنده را تجربه نکنند.
- از دست دادن انگشت پا، پا یا ساق: آسیب عصبی می‌تواند باعث از دست رفتن حس در پاها شود، به طوری که حتی بریدگی‌های جزئی نیز می‌توانند بدون توجه به زخم یا زخم باز تبدیل شوند. در موارد شدید، عفونت می‌تواند به استخوان سرایت کند یا منجر به مرگ بافت شود. در چنین مواردی ممکن است نیاز به قطع انگشت پا، پا یا حتی بخشی از ساق باشد.
- عفونت‌های مجاری ادراری و بی‌اختیاری ادرار: اگر اعصابی که مثانه را کنترل می‌کنند آسیب ببینند، مثانه ممکن است به طور کامل هنگام ادرار تخلیه نشود. این موضوع می‌تواند باعث تجمع باکتری‌ها در مثانه و کلیه‌ها شده و منجر به عفونت‌های مجاری ادراری شود. آسیب عصبی همچنین می‌تواند توانایی احساس نیاز به ادرار کردن یا کنترل عضلات آزادکننده ادرار را تحت تأثیر قرار دهد، که منجر به نشت ادرار (بی‌اختیاری) می‌شود.
- افت شدید فشار خون: آسیب به اعصابی که جریان خون را کنترل می‌کنند می‌تواند توانایی بدن را در تنظیم فشار خون مختل کند. این مسئله ممکن است باعث افت شدید فشار خون هنگام ایستادن بعد از نشستن یا دراز کشیدن شود که می‌تواند منجر به سرگیجه و غش کردن شود.
- مشکلات گوارشی: اگر آسیب عصبی در دستگاه گوارش رخ دهد، ممکن است باعث یبوست یا اسهال یا هر دو شود. آسیب عصبی مرتبط با دیابت می‌تواند منجر به گاستروپارزی شود، وضعیتی که در آن معده به کندی تخلیه می‌شود یا اصلاً تخلیه نمی‌شود و این امر ممکن است باعث نفخ و سوء‌هاضمه شود.
- اختلالات جنسی: نوروپاتی خودمختار اغلب اعصابی که اندام‌های جنسی را تحت تأثیر قرار می‌دهند، آسیب می‌رساند. مردان ممکن است دچار اختلال نعوظ شوند و زنان ممکن است با مشکل در ترشح و برانگیختگی جنسی مواجه شوند.
- افزایش یا کاهش تعریق: آسیب عصبی می‌تواند عملکرد غدد عرق را مختل کرده و کنترل دمای بدن را دشوار کند.
راه های پیشگیری از نوروپاتی دیابتی
خوشبختانه با انجام اقدامات مناسب و کنترل دقیق دیابت و سطح قند خون می‌توان تا حد زیادی از بروز این عوارض پیچیده پیشگیری کرد. برخی از مهمترین نکات از این قرارند:
مدیریت قند خون
انجمن دیابت آمریکا (ADA) توصیه می‌کند که افراد مبتلا به دیابت حداقل دو بار در سال آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله (A1C) انجام دهند. این آزمایش میانگین سطح قند خون شما را در ۲ تا ۳ ماه گذشته نشان می‌دهد.
اهداف هموگلوبین گلیکوزیله (A1C) باید بر اساس نیازهای فردی تعیین شود، اما برای بسیاری از بزرگسالان، ADA توصیه می‌کند که سطح A1C کمتر از ۷٪ باشد. اگر سطح قند خون شما بالاتر از هدف شماست، ممکن است نیاز به تغییراتی در مدیریت روزانه خود داشته باشید، مانند اضافه کردن یا تنظیم داروها، تغییر در رژیم غذایی یا فعالیت بدنی.
ورزش و فعالیت‌های بدنی
ورزش منظم می‌تواند به کنترل قند خون و بهبود سلامت عمومی بیماران کمک کند. فعالیت‌های بدنی منظم به کاهش التهاب و بهبود گردش خون در بدن کمک می‌کند. همچنین، ورزش می‌تواند در کاهش دردهای عصبی و بهبود کیفیت زندگی مؤثر باشد.
چه ورزش هایی برای بیماران دیابتی مناسب هستند؟
واضح است ورزش نه فقط برای بیماران دیابتی بلکه برای حفظ سلامت عموم مردم جامعه اهمیت حیاتی دارد. اما برای مبتلایان به دیابت و همچنین برای پیشگیری از دیابت چه ورزش‌هایی مفیدتر هستند؟
ورزش در واقع بخش مهمی از مدیریت دیابت و جلوگیری از پیشرفت آن است. در اینجا برخی از انواع ورزش ها که به ویژه برای بیماران دیابتی مفید هستند آورده شده است:
برای پیشگیری و مدیریت عمومی
- ورزش هوازی: فعالیت هایی مانند پیاده روی، شنا و دوچرخه سواری برای بهبود سلامت قلب و عروق و حساسیت به انسولین عالی هستند. حداقل 150 دقیقه ورزش هوازی با شدت متوسط در هفته را هدف قرار دهید.
- تمرینات قدرتی: ترکیب تمرینات مقاومتی، مانند کار با وزنه حداقل دو بار در هفته می‌تواند به بهبود قدرت عضلانی و حساسیت به انسولین کمک کند.
- تمرینات انعطاف پذیری و تعادل: یوگا و تای چی می‌توانند به بهبود انعطاف پذیری، تعادل و کاهش استرس کمک کنند، که برای سلامت کلی و کنترل قند خون مفید است.
ورزش مناسب برای مبتلایان به نوروپاتی دیابتی
- ورزشهای هوازی کم استرس: شنا و دوچرخه سواری برای مفاصل و پاها مناسب هستند و آنها را برای افراد مبتلا به نوروپاتی مناسب می‌دانند.
- تمرینات قدرتی: استفاده از تسمه های مقاومتی یا وزنه های سبک می تواند به حفظ توده عضلانی بدون وارد کردن فشار زیاد به پاها کمک کند.
- تمرینات تعادل و انعطاف: یوگا ملایم یا تای چی می تواند به بهبود تعادل و کاهش خطر زمین خوردن کمک کند.
نکاتی برای ورزش ایمن در مبتلایان به دیابت
- پاهای خود را چک کنید: قبل و بعد از ورزش، پاهای خود را از نظر هرگونه علائم آسیب یا تاول بررسی کنید، به خصوص اگر نوروپاتی دارید.
- هیدراته بمانید: قبل، حین و بعد از ورزش مقدار زیادی آب بنوشید.
- کنترل سطح قند خون: مراقب سطح قند خون خود قبل، حین و بعد از ورزش باشید تا از هیپوگلیسمی یا هیپرگلیسمی جلوگیری کنید.
- با پزشک خود مشورت کنید: همیشه قبل از شروع یک ورزش جدید با پزشک خود مشورت کنید، به خصوص اگر عوارضی مانند نوروپاتی دارید.
فعالیت بدنی منظم می‌تواند به طور قابل توجهی کنترل گلوکز خون را بهبود بخشد،
پرهیز از خواب ناکافی و استرس
علاوه بر آنچه گفته شد، بیماران باید به خواب کافی و مدیریت استرس نیز توجه کنند. خواب ناکافی و استرس می‌توانند بر قند خون تأثیر منفی بگذارند و علائم نوروپاتی را تشدید کنند. استفاده از تکنیک‌های آرامش‌بخش مانند یوگا و مدیتیشن می‌تواند در کاهش استرس و بهبود کیفیت خواب مؤثر باشد. البته این دو مورد نیز برای حفظ سلامتی عموم مردم جامعه ضروری هستند اما مبتلایان به دیابت باید توجه بیشتری به خواب و استراحت کافی و با کیفیت و همچنین پرهیز از استرس و اضطراب داشته باشند.
مراقبت از پا در نوروپاتی دیابتی
مشکلات پا، از جمله زخم‌هایی که بهبود نمی‌یابند، زخم باز و حتی قطع عضو، از عوارض شایع نوروپاتی دیابتی هستند. اما می‌توانید با انجام یک معاینه کامل پا حداقل یک بار در سال، از بسیاری از این مشکلات جلوگیری کنید. همچنین، در هر مراجعه به پزشک، از او بخواهید پاهای شما را بررسی کند و در خانه از پاهای خود به خوبی مراقبت کنید.
برای حفظ سلامتی پاهای خود، دستورالعمل‌های پزشک را برای مراقبت مناسب از پاها دنبال کنید. برای محافظت از پاهای خود:
- هر روز پاهای خود را بررسی کنید. به دنبال تاول، بریدگی، کبودی، ترک و پوسته‌پوسته شدن پوست، قرمزی و ورم باشید. از یک آینه استفاده کنید یا از یک دوست یا عضو خانواده کمک بگیرید تا قسمت‌هایی از پاهای شما که به سختی قابل دیدن هستند، بررسی کنند.
- پاهای خود را تمیز و خشک نگه دارید. هر روز پاهای خود را با آب ولرم و صابون ملایم بشویید. پاهای خود را خیس نکنید. پاها و بین انگشتان خود را به خوبی خشک کنید.
- پاهای خود را مرطوب کنید. این کار به جلوگیری از ترک خوردگی کمک می‌کند. اما بین انگشتان خود را لوسیون نزنید، زیرا ممکن است باعث رشد قارچ شود.
- ناخن‌های پا را با دقت کوتاه کنید. ناخن‌های پا را به صورت مستقیم کوتاه کنید و لبه‌های آن را به دقت سوهان بزنید تا لبه‌های صاف داشته باشید. اگر نمی‌توانید این کار را خودتان انجام دهید، از فرد دیگری کمک بگیرید.
- جوراب‌های تمیز و خشک بپوشید. به دنبال جوراب‌های نخی یا از الیاف جاذب رطوبت باشید که بند یا درزهای ضخیم ندارند.
- کفش‌های بالشتک‌دار و مناسب بپوشید. برای محافظت از پاها، کفش‌های جلو بسته یا دمپایی بپوشید. مطمئن شوید کفش‌ها به درستی اندازه باشند و به انگشتان پا اجازه حرکت دهند. پزشک می‌تواند به شما آموزش دهد که چگونه کفش‌های مناسب بخرید و از مشکلاتی مانند میخچه و پینه جلوگیری کنید. برخی از بیمه ها ممکن است هزینه حداقل یک جفت کفش در سال را پوشش دهند.
چطور رژیم غذایی سالم می‌تواند از بروز نوروپاتی جلوگیری کند؟
رژیم غذایی سالم و متوازن می‌تواند به کنترل قند خون و پیشگیری از نوروپاتی دیابتی کمک کند. مصرف مواد غذایی غنی از ویتامین‌ها و مواد معدنی، به ویژه ویتامین‌های گروه ب و منیزیم، برای سلامت عصب‌ها بسیار حائز اهمیت است. مواد غذایی حاوی این ویتامین‌ها شامل غلات کامل، گوشت و لبنیات هستند.
منیزیم نیز به عنوان یک ماده معدنی ضروری در تنظیم قند خون و عملکرد عصب‌ها شناخته می‌شود. توجه داشته باشید که کمبود این ویتامین‌ها و مواد معدنی در جمعیت مبتلایان به دیابت بیش از جمعیت نرمال است، علت این مسئله مرتبط با ماهیت بیماری دیابت و عوارض آن و همچنین عوارض برخی از داروهای مورد استفاده از دیابت است که بیماران از مصرف آنها ناگزیرند.
منابع غذایی غنی از منیزیم شامل بادام، اسفناج و حبوبات هستند. رژیم غذایی سالم و متوازن می‌تواند به کنترل قند خون و پیشگیری از نوروپاتی دیابتی کمک کند. در راستای برخورداری از تغذیه مناسب بیماران باید از مصرف قندهای ساده و چربی‌های اشباع پرهیز کنند و به جای آن از میوه‌ها سبزیجات و غلات کامل بهره ببرند.
ویتامین‌های گروه ب، به ویژه B1، B6 و B12 نقش مهمی در سلامت عصب‌ها دارند. این ویتامین‌ها به رشد و ترمیم عصب‌ها کمک می‌کنند و به همین دلیل به ویتامین‌های نوروتروفیک مشهور هستند. این ویتامین‌ها با کمک به ترمیم اعصاب و پیشگیری از پیشرفت آسیب‌های عصبی می‌توانند در جلوگیری از بروز نوروپاتی دیابتی و یا شدت یافتن آن موثر باشند.
برای مثال، ویتامین B1 به بهبود متابولیسم کمک می‌کند و ممکن است در کاهش علائم نوروپاتی دیابتی مؤثر باشد. این ویتامین‌ها همچنین در ساخت ناقل‌های شیمیایی، انتقال پیام در اعصاب و همچنین در ارتباط با ساخت غشای میلین که اطراف سلول‌های عصبی را احاطه می‌کنند و در عملکرد آنها موثر هستند، نقش ایفا می‌کنند.
در کل کفایت این ویتامین‌ها و مواد معدنی در بدن هم به کنترل بهتر دیابت و قند خون کمک می‌کند و هم از بروز نوروپاتی دیابتی و عوارض جانبی دیگر دیابت جلوگیری می‌کند. در کسانی نیز که این عارضه بروز نموده است، با استفاده از مقادیر مناسبی از این ویتامین‌ها و مواد معدنی از پیشرفت و شدت یافتن بیماری و عوارض آن جلوگیری می کند.
در این راستا بسیار حیاتی است که مبتلایان به دیابت هم به کیفیت تغذیه خود توجه کافی داشته باشند و به اندازه کافی مواد غذایی حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی حیاتی را مورد استفاده قرار دهند و هم در صورت نیاز از مکمل‌ها برای کمک به تامین ریز مغذی‌ها ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد نیاز بدن کمک بجویند.
فواید نوروبیون برای بیماران نوروپاتی دیابتی
- کاهش علائم نوروپاتی مانند درد، سوزش و بی‌حسی.
- کمک به ترمیم و تقویت اعصاب آسیب‌دیده.
- بهبود عملکرد عصبی و کاهش خطر پیشرفت مشکلات عصبی.
با این حال، مصرف نوروبیون باید با تجویز پزشک و به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی جامع شامل کنترل دقیق قند خون و تغییرات در سبک زندگی انجام شود.
مدیریت و درمان درد عصبی ناشی از نوروپاتی دیابتی
درمان درد عصبی ناشی از نوروپاتی دیابتی می‌تواند شامل داروهای مسکن، درمان‌های فیزیکی و تغییرات در سبک زندگی باشد. مداخلات دارویی مانند استفاده از برخی داروهای ضد افسردگی یا ضد تشنج نیز می‌توانند در کاهش دردهای عصبی مؤثر باشند. قبل از استفاده از هرگونه دارو حتماً با پزشک خود مشورت کنید چرا که بعضی از داروها ممکن است عوارض جانبی قابل توجه یا تداخلات دارویی مهمی داشته باشند. همچنین، استفاده از مکمل‌های ویتامین B و منیزیم می‌تواند به بهبود وضعیت بیماران کمک کند.
در این شرایط نوروبیون خوراکی می‌تواند مفید واقع شود زیرا نوروبیون معمولاً حاوی ویتامین‌های B1 (تیامین)، B6 (پیریدوکسین)، و B12 (کوبالامین) است که هر یک خواص مهمی برای سلامت اعصاب ما دارند.
همچنی مشاوره با پزشک متخصص برای پیدا کردن بهترین روش درمانی بسیار مهم است.
نیتجه
نوروپاتی دیابتی یک چالش جدی برای بیماران مبتلا به دیابت است، اما با درک درست و مدیریت مناسب، می‌توان علائم را کاهش داد و کیفیت زندگی را بهبود بخشید. توجه به رژیم غذایی، فعالیت بدنی و ورزش های مناسب، استراحت و خواب کافی مصرف ویتامین‌ها و مواد معدنی و نهایتا استفاده از داروهای مناسب با نظر پزشک متخصص می‌تواند نقش مهمی در کنترل این عارضه داشته باشد.